Więcej informacji
S.S. Wilno, później Wieluń – polski statek handlowy, jeden z serii tzw. „francuzów” (obok S.S.Kraków, S.S. Katowice, S.S. Poznań i S.S. Toruń) - pierwszych jednostek tworzonej Polskiej Marynarki Handlowej.
W okresie międzywojennym statek pływał głównie w basenie Morza Bałtyckiego i Północnego wożąc polski węgiel do portów Szwecji i Wielkiej Brytanii. Od chwili pozyskania do roku 1951 właścicielem statku było przedsiębiorstwo armatorskie Żegluga Polska.
W czasie II wojny światowej wsławił się brawurową ucieczką z francuskiego portu Sfax w Tunezji. Potem przyszedł długi okres wojennych rejsów, a w 1946 roku powrót do kraju.
W roku 1949 statek został przejęty przez nowego państwowego armatora Polska Żegluga Morska z siedzibą w Szczecinie. Dotychczasowa nazwa "Wilno" została zmieniona na bardziej w tamtych czasach poprawną politycznie "Wieluń" i nazwę tę statek nosił do wycofania ze służby 7 października 1958 roku. Wkrótce potem został pocięty na złom.
Dane techniczne;
Stocznia - Chantiers Navals Français, Blainville-sur-Orne
Zwodowany - 1926 rok
Złomowany - 1958 rok
Nośność - 3007 DWT
Długość całkowita (L) - 84,60 m
Szerokość (B) - 12,10 m
Zanurzenie (D) - 5,60 m
Napęd - maszyna parowa
Moc silnika - 1200 kM
Prędkość max. - 9 w.
Załoga - 28 osób
Skala 1:100
